Το 2012 είναι η χρονιά του Murthel Groenhart. Στην επάνοδο του Κ-1, ο Ολλανδός άφησε το στίγμα του στην θρυλική διοργάνωση kickboxing.
Πέτυχε ό,τι δεν είχε πετύχει κανείς άλλος από το 2002 κι έπειτα, όταν δημιουργήθηκε το τουρνουά στα 70 κιλά (μετά τους heavyweights το 1993).
Έφτασε στην κορυφή, βγάζοντας όλους τους αντιπάλους του νοκ-άουτ. Ο Ιάπωνας, Yasuhiro Kido, ο δικός μας, Μιχάλης Ζαμπίδης και στον τελικό ο Ουκρανός, Artur Kyshenko, κανείς δεν άντεξε σε ολόκληρο αγώνα μαζί του.
Λίγες μέρες μετά τον θρίαμβό του στην Αθήνα, μίλησε στο sport-fm.gr για την ξεχωριστή εμπειρία της Ελλάδας κι εμφανίστηκε έτοιμος για οποιαδήποτε πρόκληση.
Συνέντευξη στον Παναγιώτη Σγαρδέλη
Πρώτα απ’ όλα συγχαρητήρια για την επιτυχία σου. Πώς είναι να είσαι ο νέος ο πρωταθλητής;
Αισθάνομαι υπέροχα. Είναι δύσκολο ακόμα για ‘μένα να συνειδητοποιήσω ότι το όνομά μου γράφτηκε δίπλα σε εκείνα μεγάλων πρωταθλητών όπως οι Kraus, Souwer, Buakaw και φυσικά του πρωταθλητή των πρωταθλητών, Masato.
Πέτυχες κάτι μοναδικό σε τουρνουά του Κ-1. Κέρδισες όλους τους αντιπάλους σου με νοκ-άουτ. Αυτό δεν ήταν μεγάλη έκπληξη για ‘σένα, αλλά για όλους τους υπόλοιπους. Ήταν ένα επιπλέον κίνητρο ότι δεν υπολόγιζαν πολύ σε ‘σένα;
Το είχα πει και στη συνέντευξη Τύπου, ότι δεν αστειεύομαι. Παίρνω πολύ στα σοβαρά τη δουλειά μου. Με την τακτική και την στρατηγική μου θέλω να διασκεδάζω το κοινό και τι καλύτερος τρόπος από το να βγάζω νοκ-άουτ τους αντιπάλους μου.
Τι ψιθύρισες στον Μιχάλη Ζαμπίδη μετά τον αγώνα σας;
Του είπα ότι είναι μεγάλη τιμή ν’ αντιμετωπίσω έναν πραγματικό πολεμιστή όπως ο ίδιος. Μαχητές όπως αυτός με έκαναν να προπονούμαι τόσο σκληρά και να πηγαίνω στο γυμναστήριο δυο φορές τη μέρα για καταφέρω να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Είναι ένας από τους αθλητές που αποτελούν πηγή έμπνευσης για ‘μένα. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα να τον κερδίσω. Δεν μπορείς να φανταστείς πως αισθάνομαι…
Μετά την νίκη κόντρα στον Κισένκο στον τελικό, σήκωσες την ελληνική σημαία. Ήταν μια χειρονομία σεβασμού προς τη χώρα που έκανες το όνειρό σου πραγματικότητα;
Φυσικά. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Άμστερνταμ, αυτή είναι η πόλη μου, αλλά πλέον αισθάνομαι πολύ κοντά μου την Αθήνα. Σηκώνοντας την ελληνική σημαία ήθελα να δείξω την εκτίμησή μου. Να ευχαριστήσω το κοινό και την υπέροχη διοργάνωση.
Ο Mike Passenier κι όλοι στο Mike’s Gym φαίνεται πώς κάνουν εξαιρετική δουλειά. Ποιο είναι «το μυστικό της επιτυχίας»;
Γυμναζόμαστε σκληρά κάθε μέρα, με διπλές προπονήσεις. Δουλεύουμε σε όλα τα είδη και τις πτυχές του αθλήματος για να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι. Κι αυτό φάνηκε νομίζω, κυριαρχήσαμε! Είδατε τους δύο πρώτους αγώνες του Artur (Kyshenko); Πόσο ήρεμος, δυνατός και κοντρολαρισμένος ήταν; Να μην ξεχνάμε την προσπάθειά του.
Είναι εκπληκτικό ότι με τέτοια σωματοδομή μπορείς να αγωνίζεσαι ως 70άρης. Μπορείς να κυριαρχήσεις στην κατηγορία τα επόμενα χρόνια;
Είμαι μόνο 26 χρονών και καινούργιος στην συγκεκριμένη κατηγορία. Δεν είμαι ο τύπος που θα επαναπαυτεί σε μια επιτυχία και θα χαλαρώσει. Έτσι κι αλλιώς είμαι σίγουρος ότι ο Mike (Passenier) δεν θα με αφήσει (γέλια). Ξέρω ότι έρχονται για ‘μένα και το στέμμα, οπότε είναι… καθήκον μου να τους βγάλω όλους νοκ-άουτ!
Τώρα θα έχεις την ευκαιρία να ξεκουραστείς, πριν ξεκινήσεις την προετοιμασία για τους αγώνες σου μέσα στο 2013. Πολύς κόσμος θέλει να δει επιτέλους κάποιον να νικάει τον Giorgio Petrosyan. Μπορείς να είσαι εσύ αυτός;
Το ξέρω ότι μπορώ. Πιστεύω στον εαυτό μου και δεν βλέπω την ώρα να τον αντιμετωπίσω.
Κλείνοντας έστειλε ένα μήνυμα στους οπαδούς του: σας ευχαριστώ για την υποστήριξη και που πιστέψατε σε ‘μένα. Υπόσχομαι την επόμενη δεκαετία να δώσω σκληρές μάχες και νοκ-άουτ.
Μοιραστείτε
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου